Velocidad de acceso para este archivo: 12658 KB/Sec
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Consequatur in incidunt est fugiat, cum minima odit veritatis nihil atque temporibus sint sed aliquid, ex ea? Quo sint fugiat dolores tenetur repellat quam officiis unde commodi necessitatibus sequi facere, laudantium odio consequuntur adipisci placeat asperiores nam quis nesciunt? Excepturi, nisi accusantium?
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Perferendis ducimus exercitationem odio vitae sint rem! Praesentium nihil consectetur rem sapiente, omnis temporibus provident quos velit molestias aspernatur quod voluptate dolor molestiae quas nulla? Corrupti, repellat eos ipsam voluptatum nobis, itaque labore autem ipsa reprehenderit sequi consectetur facere dicta, ad impedit earum. Beatae nostrum iste optio vitae autem nam culpa nulla perferendis ipsum laboriosam est dolorem quos esse, eveniet perspiciatis, hic unde rerum necessitatibus! Totam natus optio, quaerat maxime similique laborum ipsam iste unde blanditiis est debitis molestiae nostrum in iure perferendis quia minima dolore. Voluptatum eligendi rerum nesciunt ab praesentium.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Consequatur in incidunt est fugiat, cum minima odit veritatis nihil atque temporibus sint sed aliquid, ex ea? Quo sint fugiat dolores tenetur repellat quam officiis unde commodi necessitatibus sequi facere, laudantium odio consequuntur adipisci placeat asperiores nam quis nesciunt? Excepturi, nisi accusantium?
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Dolores voluptate a sed adipisci consequuntur ad enim in eius illum sit, quas perspiciatis quod ducimus quisquam, suscipit obcaecati animi, consequatur ipsum!

Autor de la obra
Este autor, MARIEN F. SABARIEGO , es reconocido dentro de esta rama sobre todo porque tiene más de un libro por los que es reconocido a nivel nacional, pero asimismo fuera de nuestras fronteras.
Es un gran conocedor de la temática, por eso entre los géneros literarios que normalmente acostumbra escribir está/n 2018 LITERATURA Y FICCION ROMANTICA .
¿A qué categoría/s pertenece esta obra?
Esta obra puede clasificarse en cantidad de categorías, pero una de las más esencial es:
2018 LITERATURA Y FICCION ROMANTICA
Poco a poco más gente están decidiéndose por leer estos géneros, en los últimos años, el número de personas que adquiere libros que tienen mucha relación con estas categorías ha crecido considerablemente, hasta llegar a convertirse en uno de los géneros con más número de ventas en el mundo, y por eso mismo imaginamos que tienes interés en descargar de forma gratuita el libro.
PUNTO Y SEGUIDO ha alcanzado llamar la atención en muchos de estos géneros y se han transformado en un libro referente en alguna de ellas, debido en gran parte a la enorme experiencia de este escritor, como ya conoceréis, es un redactor muy popular en estos géneros.
¿Qué precio tiene PUNTO Y SEGUIDO?
Esta obra la puedes adquirir sin gastar apenas dinero puesto que ahora mismo vale este libro tiene un precio en el mercado.
Como has podido ver, el costo es irrisorio para el genial contenido que posee este ejemplar.
Este libro tiene de las que mejores proporciones calidad/precio tiene en las categorías: 2018 LITERATURA Y FICCION ROMANTICA
Nota de los lectores
Este libro posee una puntuación puesta por personas entendidas, la nota de este libro es: 7,5/10.
Todo el mundo que han puesto nota esta obra son profesionales de este género y han leído PUNTO Y SEGUIDO online antes de dar su opinión, de esta manera, estamos 100 % seguros de que esta valoración es la idónea y por esta razón se la ofrecemos.
Resumen de PUNTO Y SEGUIDO
Ahora te ofrecemos un interesante fragmento para que puedas conocer más sobre el libro antes de adquirir PUNTO Y SEGUIDO
<
El hilo puede estirarse, contraerse o enredarse,
pero nunca podra romperse>>.
Más información sobre el libro
Puedes encontrar más para descargar coma punto y seguido libro
Para leer y descargar el libro "Punto y seguido" puedes hacerlo gratis aquí.
En este momento, vamos a ofrecerte datos interesantes sobre el libro que es posible que quieras ver antes de empezar a leer este libro, como por servirnos de un ejemplo puede ser, el número de páginas, el año de edición, dónde descargar PUNTO Y SEGUIDO, dónde leer en línea PUNTO Y SEGUIDO, y considerablemente más datos.
Resumen del libro
Lo unico que me quedaba de el era la gran bola de nieve que me regalo de aquella tienda navidena del centro de Madrid. Solo tenia su recuerdo, presente en cada instante y momento de mi vida. Y con eso me bastaba. No necesitaba mas. Me conformaba con tenerlo en mi memoria; con sus escapadas sorpresa que siempre realizaba con cierta regularidad y sin previo aviso, solo para estar juntos un par de horas mas antes de entrar a clase; con el recuerdo de su fragancia amaderada impregnada en cada poro de mi piel o con el cegador brillo de sus ojos inmortalizado en la foto que aun guardo escondida bajo mi cama; con la pequena cicatriz de mi barbilla que nacio tras chocar con su moto en aquella farola que aparecio de la nada y que ninguno de los dos habia visto porque yo habia decidido colmarlo de suaves caricias bajo su jersey de hilo aquel otono donde las hojas tuvieron aquel inolvidable intenso color dorado. Con esos recuerdos y muchos mas: solo mios y siempre suya. Ya han pasado cuatro anos desde que se autodestino de forma permanente a la otra punta del mundo cruzando el gran charco. En concreto, San Francisco. Alli, se ha formado para convertirse en todo lo que deseaba ser: un gran y reconocido neurocirujano de exito, o al menos, esa es la ultima y unica noticia que tengo sobre el. Todo ocurrio de una forma un tanto precipitada. Nada de lo que sucedio entraba en nuestros planes. De la noche a la manana aparecio con una beca aprobada de la cual yo no tenia conocimiento alguno, expresando su firme deseo de ocupar una vacante libre en el programa de neurologia del Saint Francis Memorial Hospital, con una exquisita carta de recomendacion por parte del decano de la facultad de medicina Rey Juan Carlos de Alcorcon, Madrid. Veinticuatro horas despues, se marchaba rumbo a Estados Unidos en busca de su sueno, dejandome aqui, y una relacion sentimental de cinco anos en puntos suspensivos. El punto y aparte lo escribimos ocho meses despues, cuando ninguno de los dos podia soportar mas la distancia, sabiendo que ya no iban a ocurrir mas escapadas fugaces para robarnos besos y caricias, y suenos con el futuro que teniamos pensado y que juntos ibamos a construir. ***** Es mi ultimo dia de trabajo en el hospital.
Ha llegado el momento de preparar la maleta y poner rumbo a mi ciudad natal, Murcia. Quedan solamente cinco dias para Navidad, y este ano van a ser unas pascuas especiales. Nos vamos a reunir en casa de mi hermana Natalia o en la casa de mis padres, aun esta por decidir debido a su <
--!Val! ?Ya has terminado tu turno? --pregunta Sergio, un pseudoadolescente hormonado con altos niveles de testosterona, y estudiante tardio en practicas destinado en mi planta del hospital. --Si, acabo de cambiarme y ya me voy para casa. Estoy molida... --digo casi bostezando, haciendo un papelon de pelicula digna de Hollywood. --Habia pensado que... quiza... podiamos quedar tu y yo solos. Cenamos y nos vamos a tomar las uvas, ?que me respondes a eso? --dice, tirando de un mechon de mi pelo. --?Las uvas? Faltan aun mas de diez dias para nochevieja, Sergio --bufo. Me desespera. --Ya lo se, pero me gustaria co-mer-me-las contigo. <
Podia ver como su nuez subia y bajaba con un ritmo exageradamente marcado, haciendo que mis ojos no pudieran apartar la mirada de ese bulto que se movia sin parar de arriba abajo. Soy consciente de como va acumulando saliva dentro de su boca, e imagino como la almacena en esa pequena e incipiente joroba que tiene, cual camello del desierto a punto de atravesar el Sahara de punta a punta. Rompo en carcajadas. No puedo seguir actuando en esta pelicula, interpretando un papel que no quiero que me corresponda. --Lo siento mucho, pero creo que lo mejor es irme a casa --logre escupir. Solo quiero huir del lugar del crimen que estoy a punto de cometer, pues me encuentro hurgando en mi bolso, tentada a sacar mi espray de pimienta caducado con fecha de agosto de 2003. Con suerte, sera mas que efectivo, pues supongo que de este modo estara mas concentrado, como los grandes whiskies que papa tenia escondidos bajo llave en el mueble Blas, como a el le gusta llamarlo. Sergio parece no darse por vencido. En sus ojos puedo ver un brillo caracteristico muy familiar. Es el mismo que yo tengo todos viernes tras terminar mi turno, cuando me dirijo a la pasteleria que tengo justo enfrente de casa. Esa mirada con la perfecta combinacion de deseo y lujuria hacia los brownies que dona Manuelita me guarda de la bandeja que prepara todas las mananas. Su mano, que regresa a la carga siendo sumamente veloz, vuelve a tener serias intenciones de rozarme, y yo, me siento como aquel pastelito de chocolate, de forma indefensa ante un gran depredador. Me aparto de inmediato esquivando la caricia que me ha regalado en los ultimos minutos, pero su cuarenta y seis de pie me corta el paso. --?Cuando vas a darme una cita, Val? Estoy harto de excusas. Me muero por conocerte, mas a fondo.
Tu ya me entiendes... Sus dedos indice y pulgar se encargan de quitar la saliva acumulada en la comisura de sus labios. Mi estomago esta empezando a sufrir espasmos, amenazando con serias nauseas, anunciando las arcadas que estoy segura de que vendran a continuacion. Mi paciencia estaba llegando a su limite, y este barbilampino relleno de hormonas efervescentes parece que no se va a dar por vencido tan facilmente. --Mira, Sergio, con suerte, cuando vuelva de vacaciones, no tendre que volver a verte. Asi que hazme un pequeno favor: puedes morirte ya si quieres, no voy a sufrir por ello. No voy a darte una cita, ni hoy ni nunca. Jamas. Y sin apenas pensarlo, lo solte. No me sentia tan a gusto y satisfecha desde... desde... No lo recuerdo, pero me encanta esta sensacion de heroicidad. Parece como si de un momento a otro fuese a desplegar mi capa de Superwoman y salir echando leches de aqui. Llevo aguantando a este ser algo mas de dos meses y medio, y ya no podia seguir callada por mas tiempo. Solo me falta poner un ultimo punto sobre esa i rosa y verde fosforita que no para de parpadear situada al final del pasillo, donde, por fin, lo perdere de vista. --Sergio, yo misma me encargare de decirle a las companeras que no es necesario que usen el desfibrilador. !Hasta nunqui, capullo! Capitulo dos Las casi cuatro horas que duro el trayecto en tren las pase en duermevela. La noche anterior habia descansado poco, muy poco.
Volver a casa, reencontrarme con mi familia, la ilusion por mi sobrino que esta a punto de nacer... demasiadas eran las cosas que iban a suceder en las siguientes horas. Estaba nerviosa. No podia evitarlo. Llevaba sin ver a mi familia casi trece meses. En los ultimos anos, tan solo nos hemos reunido de Navidad en Navidad, y no por falta de ganas, sino de tiempo. Mi trabajo me absorbe la mayor parte de dia, aunque tambien de la noche en los turnos en los que estoy de guardia. Una verdadera locura. Trabajo como pediatra infantil en el Materno Infantil del Gregorio Maranon, y todavia no se como he podido llegar a conseguir estos dias de vacaciones con la que esta cayendo en el hospital. Un importante brote de gripe mantiene la planta de pediatria al completo, y con tantos recortes estamos en minimos en lo referente a personal sanitario. Me sabe fatal ausentarme, pero necesito tomarme este respiro. De momento, voy a intentar no pensar demasiado en el trabajo ya que eso me encargo de hacerlo diariamente. Procurare limitarme a disfrutar de los mios y de las fiestas, que es lo que verdaderamente quiero y necesito en estos momentos. Tras salir de la estacion de tren, los veo. Estan ahi esperandome: papa, mama, mi hermana y mi cunado; el cuarteto al completo. No puedo evitar salir corriendo en su busca entre un mar de lagrimas saladas, buscando ese abrazo que tanto ansio para que llegue a mi lo antes posible.
!Tenia tantas ganas de verlos! Y es que si en algo soy experta, es en ser la protagonista de mi propia soledad. Si algo echo demasiado en falta en mi vida solitaria de Madrid, entre otras cosas y sin lugar a dudas, siempre sera mi familia. <
Mi madre y el mismo discurso de: siempre juntos de la mano hasta el infinito y mas alla. Aun asi, debo dar gracias a los astros o, en su defecto, a quien quiera sea, pues lo extrano es que no lo ha gritado a los cuatros vientos nada mas verme aparecer por la puerta de la estacion. Estoy segura de que todo este gentio que hay congregado en la terminal buscaria a esa tal famelica que anuncia mi discreta madre. --Mama... --susurro junto a su oido--. Siempre igual. Yo tambien me alegro de verte, por cierto. Estoy como siempre, mirame. Peso lo mismo que siempre, tengo la misma talla. no puedo estar mas delgada como tu dices. --!Pues algo tienes!, ya te lo digo yo, que soy tu madre y te conozco muy bien --recalca con ahinco--, ?verdad, Eufrasio? ?A que a la nina le pasa algo? --sigue sin darse por vencida. --La nina esta como siempre, ?no la ves? --Papa coge mi mano y me hace girar sobre mi mismo sitio, igual que cuando era pequena y cursaba ballet en la academia de madame Flaubert--. Igual de guapa..., igual de dulce --dice, posando un beso sobre mi frente. Siguen como siempre, no ha cambiado nada entre ellos. Mi madre tan desenvuelta y atrevida, y mi padre tan docil y manejable. Tal para cual.
Treinta y dos anos de matrimonio dan fe de su eterno amor. Yo soy la hija menor y la ultima en sumarse a la generacion familiar de los Garcia Mendoza. Naci cuatro anos despues de que Romeo y Julieta se unieran en santo matrimonio, con la prodigiosa mision de colocar la ultima guinda al interminable pastel de merengue rosa, adornado con sombrillas de papel y cisnes que aun conservan del gran dia de su boda, y que de manera sobrenatural, preside la mesa del salon comedor de casa. --A ver, ?donde esta mi sobrino? Un fuerte abrazo hace que mi hermana gruna sobre mi hombro. --!Auch! Tu sobrino tiene muchas ganas de salir, pero no se decide aun. Tengo muchos dolores, Val, esto es insoportable. Y todavia me quedan diez dias para salir de cuentas. --No creo que aguantes mucho, Natalia, tu barriguita dice todo lo contrario. --?Y la mia? ?Que dice la mia, cunada? --Jesus, tan bromista como siempre... --La tuya dice que no la llenes tanto de cerveza. Mirate, !si tienes la misma barriga que mi hermana! Las risas de todos hacen eco en los soportales de la estacion, y sorteando las grandes columnas que hay en ella, nos encaminamos hacia el coche. No tardamos mas de veinte minutos en llegar a casa. Esa es una de las ventajas de no vivir en la gran capital. Mi hogar, dulce hogar, sigue como siempre. Con su caracteristico olor a canela y por las enormes figuras de perros Dalmata que mi madre sigue manteniendo y presidiendo cada una de las puertas del pasillo de casa, porque, segun ella, siguen estando de moda. <
De moda en los anos ochenta. Ahora, no tanto>>. Mi habitacion sigue manteniendo el mismo aspecto que los ultimos doce anos. No ha cambiado nada. Misma pintura, misma colcha, mismas cortinas. Es como si no hubiera pasado el tiempo, como si siguiera viviendo aqui en Murcia con ellos. Coloco la maleta sobre la cama con sumo cuidado, inhalando pausadamente el perfume de todos los recuerdos que estan colandose en mi cabeza para que no se desvanezcan. Abro la maleta para poder colocar la ropa en el armario y me sorprendo al ver lo que hay en su interior. Ladeo la cabeza para un lado y otro, incredula al descubrir lo que hay en una esquina de mi equipaje, envuelta en la bufanda de pelo granate. No se en que estaria pensando en el momento que estaba metiendo cosas en ella, pues conmigo se ha venido la ultima bola de nieve que me regalo Alejo. La agito. Una vez. Otra vez. Me encanta como vuelan y caen los copos de nieve sobre el pino y el tejado de la diminuta casita que hay en su interior. La coloco sobre la comoda y me dejo cautivar por la magia que desprende, recordando aquel momento.
Mi hermana me despierta de mi ensimismamiento desde el umbral de la puerta. --Valeria, ?te apetece que vayamos al centro comercial a hacer unas compras? Aun no tengo los regalos de papa y mama. Asi podemos pasar un rato juntas, y charlar. ?Te parece? <>. --No tienes remedio... Como decirte que no con esa carita... Me cambio y nos vamos. Capitulo tres La tarde la pasamos de forma animada, demasiado para una mujer que esta a pocos dias de dar a luz. En pocos minutos nos pusimos al dia de todo lo que teniamos pendiente por contar, incluso con el ultimo episodio del capullo de Sergio. Casi se atraganta, incredula, con el ultimo bocado de la tarta de manzana que estaba tomando, recetada como antojo preferente, para no variar, por Jesus. Agradeci que el tema tabu no saliera a la palestra. Por mas que intente enganarme, Natalia sabe toda mi verdad. Sin ser gemelas, con solo una mirada sabiamos que decir y que no en todo momento. Mama y los demas --aunque sobre todo ella-- estan encaprichados en buscarme un novio, un amigo especial, un <
Pero Natalia, que es tan mala celestina como mi querida madre, les confesaba y gritaba a todos los muchachos que pasaban cerca de su sillon de mimbre lo mismo, cual disco rayado: <>. Si, bochornosa situacion. Despues de tachar todos los puntos de la lista, de comprar todos los regalos pendientes y de hacer todas las compras necesarias, volvimos a nuestra cafeteria favorita para tomarnos unos gofres con chocolate caliente. Esta vez, la del antojo era yo, pues todavia no habia encontrado en Madrid ninguna cafeteria donde los pusieran tan sabrosos como estos. ***** Manana por la noche celebramos el nacimiento de Jesus, el que nacio hace mas de dos mil anos, no el que esta por venir, y papa, mama y yo estamos entrando en el mercado de abastos para compra lo que necesitamos para la cena. Este ano, solo cenaremos los cinco. La familia restante se ha ido al norte, no se exactamente donde, y tampoco me importa, pues apenas mantenemos el contacto. --Pues tu tia Ana se ha ido tambien, y mira, parece que le importa poco que el nino Jesus vaya a nacer en los proximos dias. Eso no se hace Eufrasio, ya te lo he dicho, dejarme a mi en estas circunstancias, por el amor de Dios. Mi madre grazna tirando fuertemente del carrito de la compra, mientras mi padre y yo la seguimos a la carrera entre silenciosas risas que pasan desapercibidas por su increible oido de tisico. --Cuando le toque a ella ser abuela, me ire al Caribe, a buscar al Curro ese de la tele. Que luego no llore, !?eh, Eufrasio!? Tengo un cabreo, Valeria... Esto no me lo esperaba, ha sido un jarro de agua fria --confiesa entre fingidos pucheros. --Mama, quiza no deberias esperar tanto de la gente. Tarde o temprano acaban fallandote --subrayo. --?Pero ahora quien te ha fallado a ti para que digas eso? No te entiendo, hija.
--Mira, mama, no intentes entenderme. Lo que mas ansio es que mi futuro sobrino nazca antes de volverme para Madrid. Tengo por delante quince dias para disfrutar de los mios, y no estoy dispuesta a malgastar ni un solo segundo mas hablando de la tia Ana. Asi que vamos, que si no se van a llevar lo mejor de la lonja y nos tocara escuchar otro de tus discursos. --!Eufrasio! !La nina se nos subleva! --replica. --Vale, Isabel... Tu mira hacia delante, no vaya a ser que te choques con un arbol. --Papa me guina un ojo y me agarra fuertemente del brazo. Lo que yo digo, tal para cual. Me apena perderme estos episodios al estar en Madrid, pero, por otro lado, no se si aguantaria este ritmo todos los dias. ***** Hoy es Nochebuena, y desde bien temprano ya estamos preparandolo todo para la cena. Al final nos hemos decidido por celebrarlo aqui en casa. Segun mama, los hijos son los que van a casa de los padres a cenar, y nos los padres a la casa de los hijos. <
Mientras tanto, Jesus se ocupa de sacar las bebidas del botellero y de poner la mesa, confesando que va a hacerlo a su manera. Las chicas de la casa estamos preparando las bandejas con el marisco, los aperitivos y canapes. --!Eufrasio! !Levanta y deja el pavo! !Que ya va a empezar el discurso del Rey! --Mama chilla euforica, tal y como hace todos los anos, dando saltitos de emocion sobre su asiento. <
coma punto y seguido libro
punto y seguido
punto y seguido ejemplos
punto y seguido significado
punto y seguido para que sirve
punto y seguido en ingles
punto y seguido y punto y aparte
punto y seguido concepto
punto y seguido punto y aparte y punto final
punto y seguido uso
punto y seguido notisistema
Descargar PUNTO Y SEGUIDO gratis pdf
Suponemos que deseas saber de qué manera puedes leer PUNTO Y SEGUIDO en línea o descargar PUNTO Y SEGUIDO pdf sin coste a fin de que puedas tener el libro sin comprarlo.
Si estás en esta web es por el hecho de que buscas la manera de bajar PUNTO Y SEGUIDO en pdf, tristemente nosotros no ofrecemos la descarga de PUNTO Y SEGUIDO sin coste, ya que esto es algo ilegal, tampoco podemos ofrecerte leer PUNTO Y SEGUIDO en línea en pdf por el mismo motivo.